نشستن یک ساعته ۵ خبرنگار یزدی بر روی ویلچر

به گزارش خبرگزاری تسنیم از یزد، فرشاد براتی، امیررضازاده، فاطمه شریفی، ایمان احمدی و مهدیه رضایی‌مهر پنج نفر از خبرنگاران یزد صبح امروز  در برنامه‌ای که با همکاری سازمان بهزیستی و انجمن صنفی خبرگزاری‌ها و پایگاه‌های خبری یزد برگزار شد، با حضور در خیابان‌های یزد اقدام به سوار شدن بر ویلچر کردند و به نوعی خود را جای معلولانی گذاشتند که هر روز با محدودیت‌های اجتماعی ناشی از فرهنگ نامناسب و مدیریت نادرست خدمات شهری روبرو هستند.

سختی‌‌ها و مشقت‌های بسیاری که در طول مسیر حرکت خبرنگاران وجود داشت سبب شد که روایت این برنامه یک ساعته در یک گزارش امکان‌پذیر نباشد و برای وصف سختی‌ها و مشکلاتی که یک معلول در سطح شهر یزد با آن روبرو است، نیاز است که گزارش‌های بسیار تفصیلی و طولانی نوشته شود و به تمام زوایا و نکات این مشکلات به صورت ویژه پرداخته شود.

در این گزارش تنها به بخشی از مشکلات به صورت اجمالی اشاره‌ای می‌شود تا تنها نشانی بر محدودیت‌های بسیاری باشد که معلولان استان یزد با آن روبرو هستند.

توجه برخی ادارات یزد به معلولان محدود به نصب بنر است

در حالی که بسیاری از ادارات و ارگان‌ها در مناسبت‌هایی که به معلولان اختصاص پیدا کرده، بنرها و پلاکاردهای مختلفی می‌زنند که مضمون تمام آن ها این شعار است که “معلولیت محدودیت نیست” اما واقعیت آن چیزی نیست که بر روی بنر‌ها و پلاکاردها و سایت‌ها می‌رود بلکه حقیقت و واقعیت این است که در حال حاضر “معلولیت در یزد محدودیت است”.

این محدودیت نه تنها در ارتباط با عدم مناسب‌سازی شهر که وضعیت را برای معلولان بسیار سخت و طاقت‌فرسا و بعضا غیرقابل استفاده کرده بلکه به دلیل رفتار نامناسب برخی شهروندان هم بسیار مشکلات بسیار زیادی روبرو شده است.

در موضوع مناسب‌سازی با وجودی که شهر یزد مرکز استان است و بیشترین حجم جمعیتی استان را داراست، بیشترین مشقت‌ها و سختی‌ها در خیابان‌ها و معابر برای معلولان مربوط به این شهر است.

مناسب سازی معابر یزد تنها برای حفظ ظاهر

میدان آزادی(باغ ملی) یزد یکی از مرکزی‌ترین نقاط یزد به حساب می‌آید، در ظاهر با مناسب‌سازی‌هایی همراه بوده و در پیاده‌رو‌ها مسیر‌هایی برای عبور ویلچر قرار گرفته است اما به نظر می‌رسد تمام این مناسب‌سازی‌ها تنها برای ظاهر‌سازی انجام شده و گره از کار معلولان باز نمی کند.

در بسیاری از بخش‌ها پل برای عبور از جوی آب قرار گرفته ولی انتهای این پل به ارتفاع ۱۵ سانتی‌متری یک جدول ختم می‌شود که معلول در صورتی که بخواهد به تنهایی از این مسیر عبور کند قطعا واژگون می‌شود.

بسیاری از مسیرها که معلول باید با مشقت فراوان عبور کند و پس از گذشتن از همه موانع با مسیری مواجه می‌شود که برای همه مردم باز است و برای آنها تنها می‌تواند به بنبستی دراز تعبیر شود، همه این موارد نشان می‌دهد که مناسب‌سازی‌های صورت گرفته در بسیاری موارد تنها برداشتن تکلیفی از دوش مسئولان مربوطه بوده است.

در مقابل اما نوع برخورد مردم، عدم رعایت حقوق معلولان، سختی‌ها و مشقت‌های فراوانی برای این قشر از جامعه که نزدیک به ۱۰ درصد کل افراد یک شهر را تشکیل می‌دهند ایجاد کرده و همین مشقت‌ها سبب شده که معلولان خانه‌نشینی را تجربه کنند، خانه‌نشینی که آسیب‌های بسیار زیاد دیگری که شاید کمترین آن افسردگی باشد را به دنبال دارد.

لزوم فرهنگ سازی در حوزه رعایت حقوق معلولان در جامعه

البته بسیاری از ما زمانی که بحث رعایت حقوق معلولان پیش می‌آید اقدام به محکوم کردن مسئولان در ارتباط با عدم مناسب‌سازی شهر برای استفاده عادلانه تمام افراد جامعه از امکانات شهری می‌کنیم اما به موقع عمل حتی هنگام گذر یک معلول از خیابان، خودروی خود را جلوی پای وی متوقف نمی‌کنیم که وی بتواند با خیالی آسوده از عرض خیابان عبور کند.

این فاصله بسیار زیاد مابین صحبت و عمل ما فاصله‌ای نشات گرفته از عدم توجه به فرهنگ‌سازی در جامعه ایران است و لازم است علاوه بر اینکه در راستای مناسب‌سازی شهر قدم بر می‌داریم، آنطور که باید و شاید فرهنگ رعایت حقوق دیگران را هم در جامعه ترویج دهیم.

در یزد معلولان برای عبور از خیابان با هزاران مشکل روبرو هستند و باید با ترس فراوان چنین اقدامی را انجام دهند، برخی پیاده روهایی که در ظاهر مناسب‌سازی شده تنها مکانی برای زمین خوردن معلولان به حساب می‌آید، و در کل معلولان یزدی برای یک ساعت حضور در خیابان با هزاران محدودیت و مانع روبرو می‌شوند و تنها می‌توانند وابسته به دیگران باشند که به خارج از منزل بروند در حالی که در کشورهای پیشرفته دنیا چنین نیست و معلولان به راحتی می توانند از امکانات موجود شهری استفاده لازم را ببرند.