عبور مردم و دولت از گردنه های سخت

بلندهمتی،تدبیر ماندگار، ایستادگی پایدار و هوشیاری مردمی سد عظیم مشکلات را شکست.

چالش و جریان هایی در سال های گذشته دست به گریبان کشور ما شد که حتی به آسانی نمی توان تشخیص داد که مهم ترین مشکل و دغدغه پیش روی ما چه بود و برای حل چه بحرانی باید پیش قدم می شدیم.

معضلات جامعه و پیامدهای ناخوشایند آن با انتخاب و مشارکت مردم در حماسه ای مردمی به همت تدبیر شناخته شد.تولد نگاه های متفاوت و نو بود که معادلات مجهول زیادی را به الویت تبدیل کرد و براستی چه ظرفیتی در جامعه ما وجود داشت که توانست با این موضوعات روبه رو و پیامدهای ناخوشایند آن را در مسیر حل و فصل قرار دهد.

وقتی صحبت از مشکلات جامعه به میان می آید، ذهن در نگاه اول به سراغ عواملی می رود که در پیدایش این زمینه ها موثر است.یکی از دلایلی که مردمِ ما را در دایره عملکرد های غلط و نبودن ها قرار داد فقدان الگوی فرهیختگی و آینده نگری در روزهای به جا مانده از گفتگو و تمدن بود.

بی توجهی به مسائل جامعه و انفعال در مقابل آسیب ها با نگاه مخرب و سطحی همراه بود که با عمر چند ساله اش تنها صحبت از مشکلات و مانور بر احساسات را رقم زد.

اثر مُسکن ها به یک باره تمام شد و ناگهان جامعه آبستن زخم های عمیق و دردهای شدیدی شد که سر پیکان را به سوی مردم کج کرد.برای حل این بحران و فاصله گرفتن از ترس با هدف مطرح نمودن  حقیقت مسائل، مشکلات و قرار دادن امید در کانون رشد و تعالی جامعه، لازم بود از دیالوگ های نگفته گذشته نیز پرده برداری شود.

در زمانی که کشور در بستر بیماری های ناشی از غفلت قرار دارد و پشتوانه ای برای درمان وجود ندارد، پذیرش مسئولیت و قبول خدمت، کاری بس دشوار است.هفته دولت در این زمان رنگ دیگری دارد، رنگی که حضور  انسان هایی پای بند و جویای خدمت را با خود به همراه داشت، آنان که همواره می خواهند امید جوانه بزند و ثمره سربلندی سبز باشد.

مردم رای امید و اعتماد به صندوق میهن انداختند و لازم بود تدبیری دیگر برای حضور مردمی از جنس مردم در صحنه های خدمت رقم بخورد.زمان گذشت و همت برخی از دوست داران جامعه آن سیل عظیم معادلات را یکی پس از دیگری در ردیف حل و فصل قرار داد واما چه نا تمام است سوء تدبیر به جای مانده از خودبینی سال های به ظاهر مردم و میهن دوست که اتمام آن ها هنوز هم کارهای دشواری پیش روی ما گذاشته است.

نگاه به چندسال گذشته که تمام روزهایش به امید گذشت، ما را به یک واقعیت نزدیک می کند که برای پیشرفت و مداوای تخریب منابع،  چاره ای جز پیمودن مسیر های دشوار وجود ندارد و هر فردی در این گردنه ها لحظه ای تعلل و کوتاهی ورزد حقوق کشور و مردم را به خطر انداخته است.

هفته دولت، تمام لحظاتش میدان تفکر و جامع نگری برای دست یابی به راهکارهاست.جامعه ما با نیازها، خواسته ها و توانایی های بیشماری که دارد مدیران و پرچم داران توانمند و دلسوزی می خواهد که تنها به تابلوی نام نگاه نکنند و چشم انداز جامعه را پاسخگو باشند.

ظهور تدبیر خواستگاهی برای پیشرفت مطلوب و پایدار ملی و بین المللی ایجاد کرد و در تمام روزهای سخت؛ مردم همراه و دلسوز کشور پا به پای نمایندگان خود در نهاد اجرایی پیش آمدند و به حق که گذشتن از این گردنه های سخت و سنگلاخ های مبتنی بر احساس و فاصله گرفته از تعقل به تنهایی امکان پذیر نبود.

آرزوی سربلندی و توان روز افزون برای آن هایی که در مسیر ارزش های مهم انسانی و ملی قدم گذاشتند کم ترین یادآوری و قدردانی است و تلنگر برای آن هایی که انفصال و کج روی را برگزیدند نیز کم ترین برخورد به حساب می آید.کاش بداینم در هر فکر ، اندیشه و آرمانی که قرار داریم، مردم منتظر هستند و شایسته نیست چیزی جز تلاش و خدمت به مردم و جامعه ای که سال هایش به سختی گذشت، وجود داشته باشد.

درود بر ایستادگی و امان از …

یزدنگاه