لبخند فرجام،تبدیل برخورد به بازخورد

زیبا سخن گفتن فن یا هنری است که افراد به وسیله آن می توانند بر یکدیگر تاثیر گذارند،یکدیگر را ترغیب یا اقناع و در مراودات اجتماعی به صورت موفقیت آمیز عمل نمایند. در میان روش های برقراری ارتباط با دیگران،سخن گفتن بیشترین کاربرد را دارد و از ابزارهای مهم تلقی می شود و اگر این عنصر مهم در جای مناسب قرار گیرد،سایر عناصر را نیز با خود همسو می سازد.

ارتباط در عصر ما معانی وسیع و دسترسی آسان تری پیدا کرده است و نمی توان بدون مهارت در اجتماعات انسانی حضور و به نتایج و راهکارهای دلخواه رسید چرا که دیگر تنها نتایج و راهکار ملاک نیست ،ملاک خلاقیت است یعنی به وجود آوردن یک اندیشه جدید یا پیمودن راه طی شده قبلی با روشی نوین.

گاهی فکر می کنیم تنها با مهارت در صحبت کردن می توان در برقرای ارتباط با  دیگران موفق  ظاهر شد، اما همواره باید دانست که خوب گوش کردن نیز ما را برای بهتر گفتن آماده  می کند و درک و برقراری یک جریان ارتباطی اثر بخش را تسهیل می نماید.

باید اذعان داشت اشخاص زیادی در زمینه برقراری ارتباط با دیگران با مشکل روبه رو هستند  که  حتی آسیب های زیادی به علت این ضعف مهارتی به لایه های مختلف زندگی آن ها وارد می شود  که همواره تفاوت آدم ها با یکدیگر به اندازه شباهت آن ها به هم است و نمی توان با یک اصل کلی همه را یکسان به آگاه بخشی رساند.برنامه ریزی برای ارتباط و به کار بردن پیام های کوتاه و واضح در اولین قدم می تواند به عنوان ابزار بسیار مفیدی به کمک ما بیاید.

بدون مشخص کردن الویت ها ،هیچ  ارتباطی  به نتیجه نمی رسد،اگر ما نتوانیم نیازها و چشم اندازهای مد نظر دیگران را خوب درک  و با اهداف خود همسو سازیم و با ذهنی باز به جای کشمکش ؛جملات مناسبی  را خلق نماییم،به سادگی در مسیر ارتباط اثر بخش قرار نخواهیم گرفت،مسیری که در آن باید از حاشیه پردازی اجتناب و در یک یا دو جمله ساده و قابل فهم  دیدگاه خود را بیان نمود.

در سخن گفتن برای تاثیر گذاری واقعی و روی دادن اتفاقی که مد نظر است می توان استفاده از اصول منطق،اخلاق و احساس در کنار یکدیگر را به کار گرفت و  از همه مهم تر  با مشخص کردن هدف از انحراف در نتیجه گیری جلوگیری نمود.

و اما مثال مشهود  اثر بخشی مهارت فن بیان در ارتباط،موفقیت تبدیل برجام به فرجام است،مسئله ای که سال ها مجهول ماند و امروز  در  آن جلب اعتماد،پیدا کردن نقطه های مشترک،ابراز علاقه و احساسات،عدم سرزنش مستقیم،گوش شنوا،استفاده از متخصصین،انعظاف پذیری،قدرت بیان کلمات،برخورد با نشاط،اعتماد به نفس و رفتارهای منحصر به فرد به خوبی و در جای خود نمود پیدا کرد و نتیجه خوبی در سایه تلفیق این مهارت ها ممکن شد.

با توجه به  این اصل که انسان موجودی اجتماعی است و باید بتواند در بستر اجتماع با هم نوعان خود زندگی کند  و به گونه ای  به رشد و تکامل برسد تا در صحنه های گوناگون با دیگران ارتباطی پویا و تاثیر گذار برقرار کند؛نیازمند آموزش است.آموزش مداوم  و منظم فن بیان و سخنوری می تواند در تقویت این قابلیت بسیار موثر واقع شود.

این ضعف  حتی در سطوح عالی مدیریت ارگانهای دولتی و خصوصی نیز به چشم می خورد،زیرا افراد مشغول در این نهادها نیز از اجتماع برخاسته و یا بهتر است بگویم اینک  نیز در اجتماع مشغول ایفای نقش می باشند  که با  ابزارهای سلامت و موفقیت ارتباط  به خوبی آشنا نشده اند و  حوزه کاری آن ها نیز  هیچکدام بی ارتباط با اجتماع نمی باشند. این افراد نیز نیازمند یادگیری و آشنایی با طیف وسیعی از  مهارت ها می باشند که اثرات این آموزش می تواند توسعه چند گانه فرد با قابلیت های اثرگذار را ممکن سازد.

ارتباط گفتاری مهم ترین رفتار انسان و تاثیر متقابل اجتماعی است و اگر در هر حرفه و پیشه ای آموزش دیده و  هنر درست سخن گفتن را به کار بندیم می توانیم از آن در جهت بهبود  کیفیت کار خود بهره گیریم و عملکردی موثر و کارساز از خود بر جای گذاریم.