بدون درک صحیح از روابط عمومی،نمی توان موفق شد

دنیای امروز به سمتی در حال حرکت است که ناگزیر سرعت برقراری و دسترسی های ارتباطی بشر نیز رو به پیشرفت بوده و آن چه از نهادهای کوچک تا اجتماعات وسیع دریافت می شود،نشانگر این امر می باشد که هیچ فردی قادر نیست بدون کمک و مساعدت ارتباط با دیگران،نیازهای خود را بر طرف کند.
با توجه به جریان ارتباطات و فضاهای موجود که هر روز نیاز مردم را به دانستن تشدید می کند،ارتباط صریح و صادق با فهم زمینه های مشترک می تواند رسیدن به جریان دو سویه را تقویت کند،زیرا همواره اجتناب از ابهام سبب جلوگیری از به اشتباه افتادن فرد شده و نمی گذارد او از واقعیت دور و حدس و گمانه زنی را در آن تقویت نماید.
روابط عمومی به عنوان بک پایگاه ارتباطی چند منظوره همواره در اجتماع نقشی ماموریتی دارد و این ماموریت بر یک اصل مهم یعنی مردم شناسی و مردم داری استوار است.کنش های روابط عمومی زمانی می توانند هدفمند عمل کنند که از پیام های سفارشی فاصله گرفته و بر اساس تعامل مردمی طرح ریزی شوند،یعنی عملی را به نمایش بگذارد که مردم احساس بی تفاوتی نکنند و نیاز به دانستن را با کلید همدلی پاسخ دهند.
در هر جریان پیام رسان،محترم شمردن احساس و دیدگاه طرف مقابل،عدم افراط و یکی بودن قول و عمل سبب می شود اجتماع نیز رفتار ما را محترم شمرده و دو عامل اساسی ارتباط موثر یعنی همان درک شدن و درک کردن تحقق پذیرد.
در روابط عمومی به عنوان یک اهرم مهم ارتباطی نیازمند نقاط اثرگذار ، همراه با بار معنایی قابل پذیرش برای جامعه می باشیم نه نقاطی که ویژگی های هیجانی را در زمان های کوتاه و در یک قالب تکراری به مخاطب وارد نمایند.
خردورزی و آینده نگری دو اصل مهمی هستند که در تولید محتوای اثر گذار می توانند ما را یاری نموده و زمینه های موفقیت بیشتری را فراهم آورند.اما گاهی اوقات برخورد نامناسب با عنصر زمان سبب نادیده گرفتن این دو اصل شده و پیام هایی در قالب هیجان،معرفی غلط و هدفگذاری اشتباه در جریان ارتباطی وارد می شوند که آسیب های نه چندان خوشایندی را به همراه خواهند داشت.عدم مدیریت بر مبنای تخصص،تجربه و مهارت در چرخه تولید محتوا می تواند آسیب های این جریان را جدی تر و به افراد و سیستم بازخورد منفی منتقل کند.
روابط عمومی در هر نهاد و جایگاهی که قرار می گیرد،بیشترین ارتباط را با مردم اعم از همکاران،سایر نهادها و گروه های اجتماعی دارد.بیشترین ارتباط را می توان به عنوان بیشترین فرصت هدفگذاری و آسیب شناسی تعریف کرد پس این پایگاه اتباطی نیازمند نیروهای خلاق،مهارت محور و توانمند در زمینه های شخصیتی و چند جانبه گرایی می باشد زیرا تحولات عصر جدید مسئولین بیشتری را متوجه مجریان روابط عمومی نموده است.
در روابط عمومی باید به گونه ای عمل نمائیم که مردم ترغیب شوند تابرای دانایی بیشتر از ما سوال بپرسند و با ما همراه شوند و فعالیت ها همواره برگرفته از فرهنگ و نیاز جامعه باشدو شاید بهتر است بگوییم در روابط عمومی به عنوان نشان دهنده حقیقت هر جریانی،هیچ عملی نباید بدون در نظر گرفتن بازخورد آن برای مردم طرح ریزی و اجرا شود زیرا مردم نیازمند اطلاع رسانی صحیح و کامل می باشند.روابط عمومی اساسا بر مبنای اخلاق و ارتباط با مردم شکل گرفته است و نباید بگذاریم در این رسالت مهم تبلیغات جای گفتگو را بگیرد.
از نقاط برجسته و ممتاز در مدیریت تاکید بر محیط درون و برون سازمانی است و روابط عمومی ها در این جریان رسالت مهم توسعه و آسیب شناسی ارتباطات انسانی را بر عهده دارند.مدیریت ارتباطات یکی از مهم ترین شاخه های مدیریت کلان است که باید زمینه ساز کاهش فاصله با مردم باشد زیرا نقش مردم در این میان اگر کم رنگ دیده شود،رسالت اصلی مدیریت و هدفگذاری هر نهادی فراموش می شود.کاستی روابط عمومی خوب در زمانی که نیاز به آگاهی و دانستن در کنار نیازهای ضروری عرض اندام میکند،موفقیت را تبدیل به یک توهم بزرگ می نماید زیرا دیگر دیدگاه های سنتی گذشته مورد قبول نبوده و هر سازمانی یا فردی نیازمند اهرمی برای انعطاف پذیری ارتباطات اجتماعی برای رسیدن به یک جریان استراتژیک در مسیر نیل به اهداف است.
چگونگی ارسال یک پیام چگونگی دریافت آن را مشخص می کند که روابط عمومی با شناسایی و شناساندن می تواند زمینه کاهش فاصله با مردم را فراهم به آنچه دیگران در انتظارش هستند پاسخ دهد.
روابط عمومی کانون مردم داری،مردم شناسی و مردم یاری برای اثربخشی هدف های مورد نظر یک نهاد یا سازمان است.حال اگر در این کانون حساس توان طرح موضوع،شناخت،برنامه ریزی،عمل و ارزیابی وجود نداشته باشد یا روابط عمومی به خدمت یک جریان یا فرد خاص گذاشته شود،کم کم ارتباط مستمر و منسجم با افکار عمومی نیز از بین خواهد رفت و از بین رفتن این ارتباط حجم وسیعی از سوالات بدون پاسخ،شکایات رسیدگی نشده،نیازها،انتقادها،درخواست ها و پیشنهادها را در جامعه هدف سرگردان می کند که سبب از بین رفتن انگیزه مسئولیت در درون سازمان و بی اعتمادی مردم در بیرون سازمان خواهد شد.
در مهندسی روابط عمومی برای رسیدن به یک عملکر خوب باید این اصل را در نظر بگیریم که تمام عمل و عکس العمل های ما نوعی ارتباط است و آنچه حائز اهمیت می باشد،تنها ارسال یک پیام نیست،بلکه چگونگی دریافت آن توسط مخاطب نیز باید در دستور کار قرار بگیرد.گاهی در جریان ابتدایی تولید پیام، سطحی را مشاهده می کنیم که پیام در آن کانال قرار داده شده و تکرار این عمل را به گونه ای که خودمان اطلاع داریم در ذهن مخاطب ارزیابی می نمائیم اما بارها اتفاق می افتد که پیام هایی از این جنس هرگز به دست مخاطبان ما نخواهند رسید.
اهمیت جایگاه روابط عمومی در دورانی که اطلاع رسانی پیشتاز است بسیار قابل توجه می باشد،به گونه ای که بسیاری از دوام ها،موفقیت ها و هدفمند بودن ادارات،شرکت ها و نهادهای خصوصی از عملکرد یک روابط عمومی توانمند،مدون و برنامه ریزی شدی در مدیریت افکار نشات می گیرد که توانسته با ورود به روند فعالیت ها ،تصمیم گیری را به تصمیم سازی تبدیل نماید.