نام کاربری یا نشانی ایمیل
رمز عبور
مرا به خاطر بسپار
دنیای امروز ما آدم ها شده دنیای نظری،دوتا کتاب می خونیم یا از صحبت های دیگران نکته ای برداشت می کنیم و بعد اون رو می گذاریم پایۀ صحبت ها یا بهتره بگیم پایه ی شعارهامون و گاهی با یه جابه جایی عینک رو صورتمون و تشکیل انجمن ها ،کمیته ها و شرکت در جلسات […]
دنیای امروز ما آدم ها شده دنیای نظری،دوتا کتاب می خونیم یا از صحبت های دیگران نکته ای برداشت می کنیم و بعد اون رو می گذاریم پایۀ صحبت ها یا بهتره بگیم پایه ی شعارهامون و گاهی با یه جابه جایی عینک رو صورتمون و تشکیل انجمن ها ،کمیته ها و شرکت در جلسات متعدد و سناریو های متنوع خاله بازی این موارد رو در ژست های متنوع تکرار می کنیم و به تمام این تکرار های چند ساله نیز مفتخریم و سال های گذشته ی حرف زدن هایمان را باز به قوت تکرار می کنیم.
کلا آدم های شفاهی بسیار خوبی هستیم و وقتی دنیا در مسیر پیشرفت و تجربه اقدامات اجرایی موثر قرار گرفت ما در گذر از عصر شفاهی دیگه نتونستیم تا به امروز عصر کتابت و تکنولوژی رو هم تجربه کنیم و از ابعاد آن بهره مند باشیم و خلاصه این که هنوز شفاهی هستیم و بر اون پافشاری می کنیم و همین باعث شده نتونیم در کارهای تیمی موفق و اثربخش باشیم.
زمان گذشت و برای ماندگار شدن با همین نسخه های شفاهی مجبور شدیم به چاپلوسی متوسل بشیم تا بتونیم بیشتر بمونیم و عکس های بیشتری را به دوربین ها تحمیل کنیم و شعارهای تکراری شده ی افزون تری رو به امضا برسونیم.
خلاصه شفاهی هستیم که هیچ؛ تازه مدعی این هستیم که در جایگاه ما باید نظریه و برنامه و این موارد ارائه بشه تا بقیه بتونند خوب عمل کنند و تمام این حرف ها سال هاست که هیچ کدوم به اجرا در نیومده واغلب کار دیگران رو هم با حاشیۀ ضعف روبه رو ساخته!
ما متخصصان شفاهی و بنیان گذاران تقلید در سخن گفتن شدیم و شعارهامون فقط بایگانی اتاق ها و اداره ها و هر کجا که گذر ما به اون افتاد یا دست و پا زدیم تا گذرمون به اون جا بیوفته رو پر کرد و باز کمدهای جدید خریدند
و اما
براستی؛ ای کاش جنون شان را حقیقت نام بود یا وفاداری یا عدالت اما دریغ که فضیلت شان در خدمت دراز زیستن است و آسودگی نکبت بار (فردریش نیچه)
ارتباط شناسی – تولید محتوا
این مطلب بدون برچسب می باشد.
وقت کشی، معطل سازی، شرط گذاری و بد عهدی های پی در پی در ماجرای وعده های بر زمین مانده اروپایی ها بعد از خروج ترامپ از برجام ما را به این حکایت و همان ماجرایی می رساند که یک روز خانی در آبادی به فردی در عوض انجام کاری وعده داد که فصل خرمن کوبی و سر خرمن یک خروار گندم به او پاداش می دهد.
ناگفته نماند «اشک کباب موجب طغیان آتش است» و در این اوضاع پخت و پز، کاملا به صورت اتفاقی و گذری یک ناو چندمیلیارد دلاری آمریکایی ها نیز دچار سوختگی سطحی شده است و پس از تامین چندین فروند سیب زمینی رنده شده و پماد سوختگی آن هم به مقدار لازم، سطح آسیب دیده توسط اورژانس دریایی پانسمان می شود
اندر حوالی دورآباد و عمارتی آن طرف تر از همه مردم یعنی همان جایی که حتی فاصله اجتماعی چند برابر استانداردهای روز دنیا محاسبه و با شدت تمام رعایت می شود، کره ای خاکی که در تقویمش ساعت اخبار تنها بر یک روز هفته تنظیم شده است آن هم روزی همیشه تعطیل برای ایرانِ امروز؛ […]
از احوالات آبادی چند صد کیلومتر نرسیده به میدان وقت و ساعت که سال هاست خالی از سکنه شده است و البته این روزها دکل زنان دسترسی خبرنگاران را به سهمیه اینترنت آسان می سازد؛ گزارشی به صورت آنلاین آن هم در کانال های زنجیره ای و چندهزارکایی که البته در نهایت مجازی بودن و […]